Grzyb znany jako wrośniak różnobarwny (Trametes versicolor (L.) Lloyd, Coriolus versicolor (L.) Quél), należący do rodziny żagwiowatych, jest częstym gościem w polskich lasach. Badania sugerują, że posiada on szereg właściwości leczniczych. Może mieć zastosowanie w terapiach onkologicznych oraz wspomagać układ odpornościowy. Mimo to, brakuje wystarczającej ilości badań potwierdzających te tezy, a co za tym idzie, grzyb ten nie znajduje się na liście dopuszczonych do sprzedaży w Polsce. Czy wrośniak różnobarwny jest jadalny? Jakie są jego zastosowania?
W literaturze naukowej, wrośniak różnobarwny jest nazywany na wiele różnych sposobów. Znanych jest około 70 synonimów tego grzyba, wśród nich znajdują się: Coriolus versicolor, Polyporus versicolor, Boletus versicolor. Oficjalna nazwa łacińska Trametes versicolor odzwierciedla wygląd grzyba – „cienki” (trametes) i „wielokolorowy” (versicolor).
W Polsce grzyb ten jest znany pod wieloma nazwami, takimi jak: huba różnokolorowa, żagiew różnobarwna, skórzak różnobarwny czy hubczak różnobarwny. Natomiast jego angielska nazwa „turkey tail” (indyczy ogon) nawiązuje do jego wyglądu. W tradycyjnej medycynie chińskiej (TCM) wrośniak różnobarwny nosi nazwę yun zhi, co oznacza „grzyb chmura”.
Wrośniak różnobarwny możemy spotkać w skupiskach – często rośnie grupami kilkudziesięciu owocników (o rozmiarach od 3 do 8 centymetrów), które zachodzą na siebie na wzór dachówek i przyrastają do drzewa. Owocniki mogą przyrastać do drzewa centralnie lub bocznie.
Występuje powszechnie w całej Polsce (ale też na całym świecie), z wyjątkiem najwyższych partii gór. Porasta obumierające drzewa nie tylko w lasach, ale również w sadach, parkach i ogrodach. Najczęściej można go znaleźć na gałęziach i pniach drzew liściastych, choć czasem pojawia się też na drzewach iglastych.